Τι σημαίνει η Folie à Deux
Περιεχόμενο
Folie à deux, επίσης γνωστό ως «ψευδαίσθηση για δύο», προκαλούμενη παραληρητική διαταραχή ή κοινή παραληρητική διαταραχή, είναι ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από τη μεταφορά ψυχωτικών ψευδαισθήσεων από ένα άρρωστο άτομο, το κύριο ψυχωτικό, σε ένα φαινομενικά υγιές άτομο, το δευτερεύον άτομο.
Αυτή η διέγερση της παραληρητικής ιδέας είναι πιο συχνή σε άτομα που έχουν στενή σχέση και συμβαίνει συχνότερα σε γυναίκες και από ηλικιωμένο άτομο σε νεότερο, όπως από μητέρα σε κόρη, για παράδειγμα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, μόνο τα άτομα που εμπλέκονται στην κοινή ψευδαίσθηση υποφέρουν από μια πραγματική ψυχωτική διαταραχή και οι αυταπάτες στο παθητικό υποκείμενο εξαφανίζονται συνήθως όταν οι άνθρωποι χωρίζονται.
Πιθανές αιτίες και συμπτώματα
Γενικά, αυτή η διαταραχή εμφανίζεται όταν το υποκινητικό άτομο πάσχει από ψυχωτική διαταραχή, με την πιο συχνή ψυχωτική διαταραχή που βρίσκεται στα επαγωγικά στοιχεία να είναι η σχιζοφρένεια, ακολουθούμενη από παραληρητική διαταραχή, διπολική διαταραχή και μείζονα κατάθλιψη.
Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, το φαινόμενο Φουλί μια ντεξ εξηγείται από την παρουσία ενός συνόλου συνθηκών, όπως:
- Ένας από τους ανθρώπους, το ενεργό στοιχείο, πάσχει από ψυχωτική διαταραχή και ασκεί κυρίαρχη σχέση με ένα δεύτερο άτομο, που θεωρείται υγιές, το παθητικό στοιχείο.
- Και τα δύο άτομα που πάσχουν από τη διαταραχή διατηρούν μια στενή και διαρκή σχέση και γενικά ζουν σε σχετική απομόνωση από εξωτερικές επιρροές.
- Το παθητικό στοιχείο είναι γενικά νεότερο και θηλυκό και έχει κληρονομικότητα ευνοϊκή για την ψυχωτική ανάπτυξη.
- Τα συμπτώματα που εκδηλώνονται από το παθητικό στοιχείο είναι γενικά λιγότερο σοβαρά από ό, τι από το ενεργό στοιχείο.
Πώς γίνεται η θεραπεία
Η θεραπεία της προκαλούμενης παραληρητικής διαταραχής συνίσταται κυρίως στον φυσικό διαχωρισμό των δύο στοιχείων, ο οποίος έχει ελάχιστη διάρκεια 6 μηνών, και ο οποίος συνήθως οδηγεί στην ύφεση της αυταπάτης από το επαγόμενο στοιχείο.
Επιπλέον, το επαγωγικό στοιχείο πρέπει να εισαχθεί στο νοσοκομείο και μπορεί να απαιτεί φαρμακολογική θεραπεία με νευροληπτικά φάρμακα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να συνιστάται ατομική και οικογενειακή ψυχοθεραπεία.