Γιατί η διαμάχη για τη νίκη της Γυναικείας Ομάδας Ποδοσφαίρου των ΗΠΑ είναι Total BS

Περιεχόμενο

• Αξιολόγηση για

Δεν είμαι μεγάλος οπαδός του ποδοσφαίρου. Τρέφω τόσο μεγάλο σεβασμό για τον τρελό όγκο προπόνησης που απαιτεί το άθλημα, αλλά η παρακολούθηση του αγώνα δεν το κάνει πραγματικά για μένα. Ωστόσο, όταν άκουσα για τη διαμάχη γύρω από τους εορτασμούς της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου γυναικών των ΗΠΑ κατά τον πρώτο τους αγώνα στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών FIFA εναντίον της Ταϊλάνδης, το ενδιαφέρον μου κέντρισε.

ICYMI, η ομάδα έκανε το κύμα με τη νίκη της με 13-0. Ήταν η πρώτη ομάδα (ανδρών ή γυναικών) που σημείωσε 13 γκολ σε αγώνα Μουντιάλ, γράφοντας ιστορία με τη μεγαλύτερη διαφορά, σύμφωνα με Οι Νιου Γιορκ ΤαιμςΤο Αλλά δεν ήταν μόνο η βαθμολογία που φούσκωσε τα φτερά - ήταν και ο τρόπος που κέρδισαν. Οι παίκτες ήταν χαρούμενοι με κάθε γκολ, πανηγύριζαν μαζί όταν η μπάλα χτύπησε στα δίχτυα, προκαλώντας πολλούς επικριτές (άχα, μισητές) να απαξιώσουν τη συμπεριφορά τους, αποκαλώντας την αντιαθλητική.

"Για μένα, είναι ασέβεια", δήλωσε ο πρώην καναδός ποδοσφαιριστής και σχολιαστής του Παγκοσμίου Κυπέλλου, TSN, Kaylyn Kyle. "Καπέλα στην Ταϊλάνδη επειδή κρατούν ψηλά το κεφάλι τους." Ο Κάιλ είπε επίσης ότι ενώ το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι ο τόπος για να υιοθετήσει μια προσέγγιση που δεν απαιτεί κρατούμενους στον αγώνα, η ομάδα των ΗΠΑ θα έπρεπε να είχε σταματήσει τους παθιασμένους πανηγυρισμούς τους μόλις έφτασαν στο 8-0. (Σχετικά: Ο Alex Morgan λατρεύει να παίζει σαν κορίτσι)

Περιττό να πούμε ότι αυτό μου αλέθει τα γρανάζια.

Πρώτον, ως πρώην παίκτης, ο Κάιλ όλων των ανθρώπων γνωρίζει τη σκληρή δουλειά και τις θυσίες που απαιτούνται από έναν επαγγελματία αθλητή για να φτάσει στο ανώτερο επίπεδο του ανταγωνισμού. Αυτό και μόνο αξίζει δόξας και αναγνώρισης, ανεξάρτητα από το αν δεν περάσετε ποτέ τον πρώτο γύρο. Δεύτερον, μεγάλο μέρος της ομάδας γυναικών των ΗΠΑ εμπλέκεται σε μια άγρια ​​δημόσια μήνυση κατά της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου των ΗΠΑ για φερόμενες διακρίσεις λόγω φύλου, εστιάζοντας κυρίως στην κραυγαλέα διαφορά πληρωμής για τις ομάδες ανδρών και γυναικών.

Κάθε γκολ ήταν ένα ακόμη επιφώνημα της αξίας και της αξίας τους για τη διοργάνωση που κακοποίησε τις ικανότητές τους, παρά τις κορυφαίες βαθμολογίες και τα Ολυμπιακά μετάλλια. Και ίσως, αυτό που προσθέτει προσβολή στον τραυματισμό, η εθνική ομάδα των γυναικών ήταν πάνω και πάνω από τους άνδρες ομόλογούς τους. Σύμφωνα με τον Vox, τα μέλη της γυναικείας ομάδας μπορούν να κερδίσουν περίπου το 40 τοις εκατό των κερδών των ανδρών παικτών - συνήθως βγάζουν περίπου $ 3.600 ανά παιχνίδι σε σύγκριση με τους άνδρες παίκτες που κερδίζουν περίπου $ 5.000. Το 2015, αναφέρει το Vox, η γυναικεία ομάδα των ΗΠΑ βραβεύτηκε με 1,7 εκατομμύρια δολάρια για τη νίκη στο Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών –η ομάδα των ανδρών των ΗΠΑ έλαβε μπόνους 5,4 εκατομμύρια δολάρια– μετά την ήττα στον 16ο γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014.

Αλλά, τι με ενοχλεί πραγματικά: Τι είδους μήνυμα στέλνουν αυτές οι καταδίκες των εορτασμών και η δυσμορφική αμοιβή της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου των ΗΠΑ στην επόμενη γενιά γυναικών αθλητών; Really πραγματικά, τα κορίτσια παθιάζονται με οτιδήποτε, είτε πρόκειται για ζωγραφική, φυσική ή για επιχειρήσεις;

"Είναι υπέροχο να είσαι επαγγελματίας αθλητής και να νιώθεις πλήρης, αλλά ταυτόχρονα, τι είδους κληρονομιά θέλεις να αφήσεις;" είπε ο Άλεξ Μόργκαν, ένα από τα αστέρια της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου των ΗΠΑ, σε Οι Νιου Γιορκ ΤαιμςΤο Ο Μόργκαν σημείωσε πέντε από τα 13 γκολ κόντρα στην Ταϊλάνδη. «Είχα αυτό το όνειρο να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ποτέ δεν ήξερα ότι συνεπαγόταν να γίνω πρότυπο, να είμαι έμπνευση, να υπερασπιστώ πράγματα στα οποία πιστεύω, να υπερασπιστώ την ισότητα των φύλων».

Στον αθλητισμό, στην αίθουσα του διοικητικού συμβουλίου ή στην τάξη, τα κορίτσια –και οι μειονότητες– έχουν πει να γίνουν μικρά για να επιτρέψουν στους άλλους (δηλαδή, σε λευκά αγόρια και άνδρες) να αισθάνονται ικανοί και μεγάλοι. Για να δώσουν στους άλλους χώρο για προσωπική ανάπτυξη και ανάπτυξη, ενώ παράλληλα αδικούν τους δικούς τους. Η αγωγή και οι μη απολογητικοί ενθουσιασμοί της ομάδας στέλνουν ένα μήνυμα που διαταράσσει το status quo όπου αρχίζουν –και συχνά παίζουν ολόκληρο το παιχνίδι– τα κορίτσια, οι γυναίκες και οι μειονότητες - σε μειονεκτική θέση. Αν προσπαθήσουμε να επιστήσουμε την προσοχή σε οποιαδήποτε από αυτές τις ανισορροπίες, διορθωνόμαστε μέσω ντροπής, κριτικής ή ακόμη και βίας στις χειρότερες περιπτώσεις. Ακόμη και η Κάιλ φέρεται να δέχτηκε απειλές για θάνατο μετά τα σχόλιά της για τη συμπεριφορά της ομάδας των ΗΠΑ. (Σχετικά: Οι Influencers υποστηρίζουν την απόφαση της Nike να παρουσιάσει κούκλες Plus-Size μετά από αντιδράσεις)

Ως «παλαιότερος» Millennial, τα παραδοσιακά μαθήματα ρόλων φύλου ενισχύθηκαν στο σχολείο. Έμαθα ότι το να είσαι κυρία χρειαζόταν να είσαι ήσυχος, ταπεινός και σεμνός: σταυρώστε τα πόδια σας, μην φωνάζετε και υποβαθμίζετε τις ικανότητές σας. Εν τω μεταξύ, σε πολλές περιπτώσεις, τα κορίτσια που ακολούθησαν τους κανόνες και σήκωσαν τα χέρια τους περιμένοντας να μοιραστούν τις απαντήσεις τους επισκιάστηκαν από ασταμάτητα αγόρια που διέκοψαν και εκτροχιάστηκαν την τάξη.

Ευτυχώς, στο σπίτι, οι γονείς μου επαίνεσαν τα ταλέντα που είχαμε εγώ και η αδερφή μου (τέχνη για εκείνη, κολύμπι για μένα) και προώθησαν την ανάπτυξη σε περιοχές που ήταν πιο προκλητικές. Μας έλεγαν συνεχώς ότι είναι εντάξει να είσαι εξαιρετικά ειδικευμένος σε ένα πράγμα και όχι υπέροχος σε ένα άλλο. Ότι δεν καθοριζόμαστε μόνο από τα δυνατά μας σημεία, αλλά τις περισσότερες φορές από τις αδυναμίες μας – και το πώς χειριζόμαστε την αποτυχία. Μεγαλώσαμε να κάνουμε μεγάλα όνειρα και οι γονείς μου έσκυψαν προς τα πίσω για να προσπαθήσουν να πραγματοποιήσουν αυτά τα μεγάλα όνειρα. (Ευχαριστώ που με οδηγήσατε να κάνω όλες τις πρακτικές κολύμβησης, ειδικά τους νεκρούς του χειμώνα, παιδιά).

Αυτό δεν είναι ένα προνόμιο που έχει κάθε κορίτσι. Εκτός σχολείου και άμεσων νοικοκυριών, η κοινωνία γενικά χρησιμεύει ως ένας άμορφος γονιός που είναι δύσκολο να εντοπιστεί, αλλά πανταχού παρών. Εκπαιδευόμαστε από τους πολιτισμούς μας, ειδικά από τα μέσα ενημέρωσης, και ειδικά τώρα. Πολλοί συντονίζονται για την κάλυψη ενός πρωταθλήματος για ένα άθλημα που αγαπούν μόνο και μόνο για να ακούσουν ότι δεν πρέπει να πανηγυρίζετε τους στόχους σας αφού πετύχετε έναν συγκεκριμένο αριθμό. Μετάφραση: Σίγασε τα πάθη σου και τις ικανότητές σου έτσι ώστε να τηρείς ένα πατριαρχικό πρότυπο για το τι πρέπει να επιτραπεί σε μια γυναίκα να επιτύχει. Spoiler alert: Οι γυναίκες είναι ταλαντούχες και ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να απολογούμαστε γι 'αυτό. Οτιδήποτε μπορείτε να κάνετε, μπορώ να κάνω ενώ αιμορραγώ.

Σύμφωνα με το Bleacher Report, η Jill Ellis, η προπονήτρια ποδοσφαίρου των ΗΠΑ, το είπε λακωνικά: «Αν αυτό ήταν 10-0 σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ανδρών, έχουμε τις ίδιες ερωτήσεις;»

Το να βλέπεις μια γυναίκα να πετυχαίνει και να απολαμβάνει αυτό το δύσκολο επίτευγμα είναι άβολο, για πολλούς. Είναι ακατάστατο και άβολο-δεν ταιριάζει σε ένα προκαθορισμένο κουτί. Αισθάνεται σαν αντρικό χαρακτηριστικό. Χάρη στις φεμινίστριες και τις παραβιάσεις φραγμών που άνοιξαν το δρόμο, αισθανόμαστε ότι μπορούμε να είμαστε ό, τι θέλουμε, αλλά η κοινωνία επιστρέφει πίσω, λέγοντάς μας ότι οι στόχοι μας πρέπει να διατηρούνται εντός του λόγου. Μπορείτε να σπάσετε τη γυάλινη οροφή, αλλά δεν θα τη σπάσετε. Φυσικά, υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα, και δόξα τω Θεώ για αυτές. Εκτός από τη Μόργκαν και τους συμπαίκτες της, η Κάρντι Β, η Σερένα Γουίλιαμς, η Σιμόν Μπίλες και η Έιμι Σούμερ μεταξύ άλλων έχουν αποδείξει ότι με αρκετή προθυμία και ορμή, μπορείτε να πετύχετε το όνειρό σας - και να τρέξετε έναν γύρο νίκης μόλις το κάνετε.

Αλλά παρά αυτά τα εμπνευσμένα παραδείγματα, εξακολουθεί να υπάρχει ένας συντριπτικός αριθμός παραγόντων που τραβούν άλλες γυναίκες.

Έχει γίνει πολύς στροβιλισμός σχετικά με τις γυναίκες και τον ρόλο τους στον αθλητισμό πρόσφατα. Η Ολυμπιονίκης και η γενική κακιά Alysia Montaño έγραψε ένα άρθρο για τους New York Times, κατακρίνοντας τον τρόπο με τον οποίο ορισμένες μάρκες παπουτσιών χειρίζονται (ή πραγματικά, δεν χειρίζονται) την άδεια μητρότητας για τις επαγγελματίες αθλήτριές τους, με αποτέλεσμα να αγωνίζονται συχνά σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνες και να επιστρέψουν στην προπόνηση νωρίτερα από ό, τι συστήνουν οι γιατροί τους.

Επιπλέον, η Διεθνής Ένωση Ομοσπονδίας Στίβου (η IAAF ή αλλιώς η κορυφαία διοργάνωση στίβου) προσπάθησε να απαγορεύσει την αίσθηση του τρεξίματος, η Caster Semenya από το να αγωνίζεται εκτός αν πήρε ορμόνες για να μειώσει τα φυσικά επίπεδα τεστοστερόνης. Ποιος έθεσε το πρότυπο των κατάλληλων επιπέδων τεστοστερόνης στις γυναίκες αθλήτριες; Δεν θα λέγεται πλεονέκτημα ή «δώρο» για άντρες αθλητές; (Σχετικά: Η Aly Raisman μοιράζεται την επιστολή που δεν της επέτρεψαν να διαβάσει στη δίκη του Larry Nassar)

Αυτό πηγαίνει πίσω στους εορτασμούς της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου των ΗΠΑ – και τελικά, στις παρατηρήσεις του Kyle. Δεν φταίει εντελώς, φυσικά - ο Κάιλ δικαιούται τη γνώμη της. Αν μη τι άλλο, χρειαζόμαστε περισσότερες συζητήσεις γύρω από αυτά τα θέματα για να εξετάσουμε την τρέχουσα πραγματικότητα και να προκαλέσουμε την αλλαγή.

Η ερώτησή μου είναι η εξής: Από πού έμαθε ο Κάιλ ότι η «καλή συμπεριφορά» πρέπει να πέσει σε έναν συγκεκριμένο κάδο; Αυτή, όπως και οι περισσότερες άλλες γυναίκες, έχει απορροφήσει τα ίδια μηνύματα που έχουν κατακλύσει τη συλλογική ψυχή μας για την ταυτοποίηση των γυναικών από νωρίς. Εάν έχετε διδαχτεί να πιστεύετε ότι οι επιτυχίες μας μπορούν να φτάσουν μέχρι τώρα - και οι γιορτές σας μπορούν να αποδειχθούν μόνο με έναν τρόπο - τελικά θα συντομεύσετε τις δεξιότητές σας, τις προσδοκίες σας και θα στρέψετε τις απόψεις σας για εκείνους που το αμφισβητούν. IMO, τα σχόλιά της έχουν τον αέρα μιας ζωής διδασκόμενης ότι υπάρχει μια περιστερά προσέγγιση για να νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου.

Τα μαθήματα πίσω από τον καλό αθλητισμό είναι ανεκτίμητα. Μαθαίνετε πώς να κερδίζετε και να χάνετε με χάρη και να χειροκροτάτε τον αντίπαλό σας ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του παιχνιδιού. Ο Μόργκαν έκανε ακριβώς αυτό. Μετά την απίστευτη εμφάνισή της, παρηγόρησε έναν Ταϊλανδό παίκτη στην ολοκλήρωση του αγώνα. Άλλα μέλη της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ συνεχάρησαν τους παίκτες της Ταϊλάνδης.

Είναι μια συναρπαστική περίοδος να είσαι γυναίκα. Τελικά συγκεντρώνουμε την επάξια προσοχή για την τεράστια προσφορά μας στην κοινωνία και για τις αόρατες προσπάθειες που κάνουμε χωρίς επαίνους ή αναγνώριση. Είτε η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών των ΗΠΑ ήθελε να είναι πρότυπα, κάνουν πολύ καλή δουλειά IMHO. Συνεχίστε έτσι κυρίες μου, θα σας επευφημήσω!

Αξιολόγηση για